Balkonlar evin bir parçası değilmiş gibi eski eşyaların atıldığı, tozlanıp kasvetli bir hale bürünmesine aldırış edilmeyen, en fazla çamaşır asılan ya da patates soğan sepeti yerine konulan ölü bölgelerdi. Yeşili bu kadar az görebiliyorken, bütün gün ev-ofis arasında sıkışıp kalmışken neden balkonlarımızı kaçış noktası olarak değerlendirmiyoruz? ‘Amaaaaann kim uğraşacak?’ demeyin! Birkaç saksı, onları güzelleştirecek bir iki arkadaş ve rahat bir koltuk… O kadar da zor değilmiş, değil mi?
Bir yanıt bırakın